“Listening to music conveys emotions, awakening in me the will to go “BEYOND” what I am listening to, wanting to recreate such emotions through the notes on the piano. This project represents all of me and both my personal and musical evolution. The latter always included listening to all genres, but it began from studying classical music, subsequently enriched by studies of jazz varieties. This allowed me to express my feelings through music, which in this case were stirred up by eight of F. Chopin’s marvellous preludes (op.28 nr. 1, 2, 3, 4,10,11,20,21).” Aldus Di Maio in de cd tekst. Hiermee is de titel van dit album verklaard en ook is het duidelijk wat de bron van inspiratie is geweest voor Di Maio.

Elk nummer begint met de originele prelude, gedeeltelijk of helemaal, gevolgd door een ontwikkeling, afhankelijk van de specifieke melodische, harmonische en ritmische karakteristieken van elk werk van de Poolse componist. Al deze verschillende elementen gaven aanleiding tot het bewerken van het materiaal door het gebruik van de verschillende muziekstijlen uit de 20ste eeuw, zoals bossanova, choro, blues en swing.

Ja, en wat levert dat voor muziek op, in mijn oren geweldige, mits de luisteraar geen hekel heeft aan klassieke muziek of specifiek aan Chopin. In mijn kinderjaren waren er diverse ep’s in huis, waaronder Liszt en de etudes van Chopin, die muziek heeft er voor gezorgd dat mijn belangstelling voor klassieke muziek heel lang op een laag pitje bleef staan, die is pas veel later tot ontwikkeling gekomen. Daarom is het ook voor mij een verademing om die in wezen mooie muziek van Chopin met meer gevoel en inlevingsvermogen te horen en zeker de interpretaties en improvisaties die Di Maio eraan toevoegt in plaats van de rigide fantasieloze uitvoeringen van klassieke pianisten als b.v. Arthur Rubinstein.

Er zullen klassieke diehards gaan steigeren, maar dat is mijn mening, de klassieke componisten van weleer speelden ook vrij, maar inmiddels zijn hun partituren een heilige zaak geworden, de muziek staat op papier maar er hoort altijd ruimte te zijn voor een persoonlijke invulling en dat mis ik helaas te vaak in de uitvoering van klassieke muziek. Dit album is een fantastische kans voor een ieder die wars is van klassieke muziek om die mening helemaal of ten dele bij te stellen.

De preludes waarop Di Maio zijn fantasie heeft losgelaten heb ik hierboven genoemd, het zijn gedeeltes uit de prelude 28, de namen die Di Maio erop heeft geplakt zijn : “ChOpen”, “A Minor Blues”, “Wind”, “Saudade de Bossa”, “Tico Tico no Chopin”, “Like Chopin”, “Ballad con moto” en “Talking to myself”. Rest nog een opmerking : luisteren !

Jan van Leersum.